ఈ బ్లాగ్ లో పోస్ట్ చేసి రెండు నెలల పైనే అయింది..2012 ఈ మధ్యే మొదలయ్యింది అనుకుంటూనే వున్నాను..అప్పుడే సగం ఏడాది గడిచిపోయింది.అలానే నా జీవితంలో కూడా ఒక ఆరు నెలలు గడిచిపోయాయి..జనవరి నుండి మార్చ్ దాక బోల్డన్ని పుస్తకాలు చదివి కొంచెం సమయం అయినా సద్వినియోగం చేసాను కానీ ఏప్రిల్ నుండి జూన్ దాకా దాదాపు మూడు నెలలు ఉత్తినే కాలం గడిపేశాను.వచ్చే పోయే చుట్టాలు, ఎన్నికల హడావుడి,కొత్త ఇంటి పనులు,functions , ప్రయాణాలు, పండు గాడి సెలవులు, తర్వాత స్కూల్ తెరిచాక వాడి పనులతో అయిపొయింది. జూలై, ఆగష్టు నెలలో కూడా బోల్డన్ని పనులున్నాయి..కానీ మరీ ఈ బ్లాగ్ లో ఏమీ రాయలేనంత బిజీ గా లేను అందుకే కొన్ని కబుర్లయినా చెప్పుకుందామని వచ్చాను..
ఉపఎన్నికల హడావుడి అంతా మా ఇంట్లో కనిపించింది ఈ సారి. చంద్రబాబు నాయుడు మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఊరు వచ్చారు. మా ఇంటికి కూడా వచ్చారు. మా అన్నయ్య (కజిన్) తెదేపా కన్వీనర్. అందుకే వచ్చారు. నేనూ, అమ్మ, పండు గాడు పోలో మంటూ ఊరికి వెళ్లాం ఆయన్ను చూడటానికి. చూసాం, మాట్లాడాం, ఫోటోలు దిగాం. మరో వేపు మా ఆయన, మామగారు కాంగ్రెస్ పార్టీ కి బాగా ప్రచారం చేసారు. రెండు పార్టీలూ ఓడిపోయాయి అనుకోండి.ఈ ఎన్నికల ప్రచారం, వ్యూహాలు అన్నీ దగ్గర నుండి చూడటం కుదిరింది ఈ సారి నాకు :)
మా కొత్త అపార్ట్మెంట్ వర్క్ పూర్తి కావొచ్చింది. మా అయన ఇండియా వచ్చాక మొదలు పెట్టిన ఫస్ట్ venture (తానొక్కడే చేసింది) ఇది...బాగా వచ్చింది :) ఇంకో నెలలో సొంత గూటికి వెళ్ళిపోతాం. మార్చ్ నుండి పని కుంటి నడకలా సాగుతోంది. Inverter కొత్త ఇంటికి వెళ్ళాక పెట్టించుకోవచ్చులే అని ఒక చచ్చు ఆలోచన చేసి ఈ ఎండాకాలం అంతా కరెంటు కష్టాలు పడ్డాము. అప్పుడప్పుడూ అయినా మొగుడి మాట వినాలి అని అందరూ నన్ను తిట్టేది అందుకే :( మార్చ్ లో గృహప్రవేశం, జూన్ లో సత్యనారాయణ స్వామి పూజ అయ్యాయి.
పండు గాడు ఈ సెలవుల్లో నన్ను అస్సలు విసిగించలేదు. ఆయా వచ్చేది రెండు పూటలా. అయితే వాడి వాగుడు మాత్రం ఎక్కువయ్యింది. విన్న అందరూ వాడిని సుత్తి వీరభద్ర రావు అని పోల్చడం మొదలు పెట్టారు. ఎందుకూ, ఏమిటీ, ఎలా? వాన ఎందుకు పడుతుంది, ఎలా పడుతుంది, మబ్బుల్లోకి నీళ్ళు ఎలా వెళ్ళాయి? ఇలాంటివి బోలెడు విషయాలు అడిగి తెల్సుకున్నాడు. మాటల వరకే ఈ తెలివితేటలన్నీ. చదువు విషయానికొస్తే మాత్రం గుడ్డు సున్నానే. అయితే ఆటలు, లేకపోతే మాటలు, అప్పుడప్పుడూ పాటలు...నాటు భాషలో చెప్పాలంటే అచ్చోసిన ఆంబోతులా గాలి గాడిలా తిని తిరుగుతూ ఎంజాయ్ చేస్తున్నాడు..బలవంతంగా కూర్చోపెట్టి ఏమయినా చెప్పాలన్న ఆలోచన ఎప్పుడూ లేదు నాకు...కాకపోతే చుట్టూ ఉన్న వీడి వయసు పిల్లలు అక్షరాలు దిద్దుతుంటే ఆశ్చర్యంగా వుంటుంది, ఎలా కుదురు గా నేర్చుకుంటున్నారు అనిపిస్తోంది.. వీడిని చూసిన వాళ్ళు మాత్రం "వాళ్ళ నాన్న లాగా తెలివిగలవాడు, ఎలా అయినా బ్రతికేస్తాడు... నీలాగా పుస్తకాలు చదివి, ఊహల్లో తేలుతూ ప్రపంచం గురించి తెల్సుకోడులే, అదే వాడికీ మంచిది" అని సర్దిచేప్తున్నారు. చూద్దాం ఏదో రోజు వీడికి కుదురు రాకపోతుందా, చదువుకోక పోతాడా అని ఎదురు చూస్తున్నా. జూన్ లో స్కూల్ లో చేర్చాను. ఇంతకు ముందు వెళ్ళిన స్కూల్ లోనే ప్లే క్లాసు లో చేర్చాను. స్కూల్ కి వెళ్ళేప్పుడు ఎప్పుడూ పేచీ లేదు..అలానే ఈ సంవత్సరం కూడా సంతోషంగానే వెళ్తున్నాడు. పొద్దున్న ఆరు నుండి తొమ్మిది దాకా కథాకళి కార్యక్రమం నడుస్తుంది ఇంట్లో. వాడిని లేపి, పాలు తాగించి, టిఫిన్ తినిపించి, స్నానం చేయించి, రెడీ చేసి, మళ్ళీ బ్రేక్ లో తినడానికి మరో టిఫిన్ చేసి ఇంట్లో నుండి బయటకి పంపేసరికి తొమ్మిది. మళ్ళీ పన్నెండున్నర కి హాజరు. వీడికి ఫుల్ డే స్కూల్ మొదలవ్వాలంటే ఇంకా రెండేళ్ళు పడుతుందిట :( స్కూల్ లో ఈ మధ్య క్లాసు లో కొంచెం సేపు కుదురుగా కూర్చుని టీచర్ చెప్పేది వింటున్నాడని అన్నారు. పోయిన ఏడాది అయితే ఇదీ లేదు. స్కూల్ అంటే ఇసుక లో ఆటలు, పక్షులతో ఆటలు, కారాట, స్కేటింగ్, పెయింటింగ్ మాత్రమే. ఈ రోజు నుండి అయ్యగారికి హోం వర్క్ కూడా ఇస్తున్నారు (కలరింగ్, ఇంగ్లీష్ అక్షరాలని గుర్తుపట్టి సర్కిల్ చెయ్యడం, క్రాఫ్ట్ వర్క్..ఈ మూడిటిలో ఏదో ఒకటి ఇస్తారు)..తిండి విషయంలో మాత్రం కొంచెం ఇంప్రూవ్ అయ్యాడు...అయితే physical activity దానికి తగ్గట్టు పెరగటం తో బరువు పెరగట్లేదు...ఒక కిలో under weight వున్నాడు..
జూన్ లో నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరిని కలిసాను..శ్రీరామ్ వాళ్ళ పాప మొదటి పుట్టినరోజుకి వాళ్ళ ఊరు తుని కి వెళ్లాను. తన పెళ్ళికి కూడా వెళ్ళలేదు (పండు గాడు పొట్టలో వున్నాడప్పుడు)...మొత్తానికి ఐదేళ్ళ తర్వాత తనని కలిసాను...చాలా చాలా సంతోషపడ్డాను..పాప అయితే ఒక్క సారి నన్ను చూపించి అత్త అని పరిచయం చేయగానే ఇక అత్త అత్త అంటూ ఒకటే పిలవడం..ఎంత ముద్దొచ్చేసిందో..తుని నుండి వస్తూ దార్లో రాజమండ్రి లో ఉంటున్న జ్యోతి దగ్గరకి వెళ్లి ఒక రోజు ఉండి వచ్చాను...చాలా ఏళ్ళకి కాలేజీ ఫ్రెండ్స్ ని కలుసుకోడం భలే బాగా అనిపించింది..వచ్చే నెల నా ఇంకో బెస్ట్ ఫ్రెండ్ ప్రణతి దుబాయ్ నుండి వస్తోంది..నా దగ్గర నాలుగు రోజులు వుంటానంది. ఎప్పుడెప్పుడా అని వెయిటింగ్ నేను :)
మా ఆయనకి కొత్త వర్క్ వచ్చింది..సిమెంట్, స్టీల్, ఇసుక , కంకర తప్ప మరో ఊసు లేదు..సినిమాలకి కూడా తీసుకెళ్ళే తీరిక ఉండట్లేదు..పొద్దున్న తొమ్మిదికి వెళ్తే రాత్రి తొమ్మిదికి ఇల్లు చేరుతున్నాడు (మధ్యలో లంచ్ కి ఒక ఇరవయ్ నిమిషాలు వస్తాడు)...అక్టోబర్ కి కొంచెం ఫ్రీ అవుతాను, పండు గాడి దసరా సెలవులకి ఎటయినా వెళ్దాం అంటున్నాడు కానీ నాకు సందేహమే..ఒక వేళ తనకి తీసుకెళ్ళడం కుదరకపోతే పిల్లాడిని తనకి వదిలేసి నేనొక్కదాన్నే వెళ్ళిపోతా అని బెదిరిస్తున్నా ;)
అమ్మమ్మ కి ఆరోగ్యం బాగోలేక హాస్పిటల్ లో చేర్చాము.తీవ్రమయిన gastroentitis. తన వయసు రీత్యా కోలుకోడానికి ఎక్కువ టైం పడుతోంది..ఇంకా హాస్పిటల్ లోనే ఉంది...చాలా డల్ అయిపొయింది :( మామయ్య, పెద్ది ఇక్కడే (మా ఊర్లోనే) వున్నారు..అమ్మ, నేను, వాళ్ళిద్దరూ కల్సి మేనేజ్ చేస్తున్నాము..అమ్మ, మామయ్య ఎంత చేసినా విసుక్కున్న అమ్మమ్మ పెద్ది ని చూడగానే చెంగున లేచి కూర్చుంది...ఎంతయినా పెద్ద కూతురు, తెలివి గల కూతురు, ముద్దుల కూతురు కదా అంటూ అమ్మ తెగ కుళ్ళు కుంటోంది...
ఈ నెలాఖరుకి కజిన్ వైఫ్ నోములనీ, వచ్చే నెలలో నా చిన్నప్పటి ఫ్రెండ్ పవన్ పెళ్లి అని, ఇంకా రెండు మూడు functions తో మళ్ళీ బోల్డంత తిరుగుడు ఉంది..ఈ సందట్లో ఇల్లు మారడం, furniture షాపింగ్ ఇదంతా కూడా ఉంది..ఉద్యోగం, సద్యోగం లేకపోయినా క్షణం తీరిక లేని లైఫ్ అయిపొయింది..ఇక నేనేం ఉద్యోగం చెయ్యగలనో నాకు అర్ధం కావట్లేదు..ఉద్యోగం లో ఎప్పుడు చేరతావ్ అని కొందరు అడుగుతోంటే చచ్చే అంత విసుగ్గా ఉంది...అదేమయినా చెట్లకి కాస్తోందా? పిల్లాడిని మధ్యాహ్నం ఎవరికి అప్పగించాలి (ఆయా మీద వదిలెయ్యడం నాకు ఇష్టం లేదు), అయినా నాకు నచ్చే ఉద్యోగం దొరకాలి, ఆ ఉద్యోగం ఇచ్చే వాడికి నేను నచ్చాలి....ఇదంతా అడిగే వాళ్లకి ఎందుకు అర్ధం కాదో మరి....పక్క వాళ్ళ లైఫ్ గురించి ఎందుకు ఇంత ఉత్సుకత?
ఇంటి పనుల మీద విపరీతమయిన శ్రద్ధ కనబరుస్తున్నాను..అందరూ అనేదేంటంటే నాకు చేయడానికి పనేమీ లేక ఉన్న శక్తి, సమయం అంతా ఇల్లు శుభ్రంగా వుంచటం మీదే ఉపయోగిస్తూ ఒకరకమయిన obsession కి లోనవుతున్నానని..నిజమేనేమో మరి..ఏదయినా కొత్త పనిలో పడి మనసు మళ్ళించాలి..
ఆరోగ్యమయిన తిండి తినడం లో ఉత్సాహం చూపిస్తున్నాను కానీ exercise చెయ్యటంలో చూపించట్లేదు..అందుకే Gym లో చేరాలనుకుంటున్నా..అక్కడయితే పక్కవాళ్ళని చూసి అయినా కొంత motivate అవుతానేమో అన్న ఆశ..
ఇండియాలో లైఫ్ ఇంత బిజీ గా ఉంటుందని ఊహించనే లేదు..కొత్త ఇంటికి వెళ్ళాక అయినా కొంచెం సర్దుకుని ఒక రొటీన్ లో పడాలి....ఎంత వరకూ చేస్తానో మరి..మొత్తానికి కాల చక్రం గిర్రు గిర్రు మని స్పీడ్ గా తిరిగిపోతుండటం తో సంతోషమయినా, బాధ అయినా ఏదీ ఎక్కువ సేపు నిలవట్లేదు..Emotional outbursts కి తీరిక, అవకాశం ఉండట్లేదు..చాలా విషయాలకి స్పందించడం కూడా మానేసాను..ఇది మంచికో, చెడుకో కాలమే చెప్తుంది నాకు :)
దారిన పోయే దరిద్రాన్ని డబ్బిచ్చి కొనుక్కుని ఇంటికి తెచ్చుకుని దాంతో
మనశ్శాంతి లేకుండా చేసుకోడం నాకే చెల్లింది. నాకు క్రాస్ వార్డ్ పజిల్స్
పూర్తి చెయ్యడం ఇష్టం. అవి
కూడా తెలుగు వ్యాకరణానికి సంబంధించినవి మాత్రమే. ఆదివారం ఈనాడు అనుబంధం
చివరి పేజీ లో వచ్చే పజిల్ లాంటివన్నమాట. అది ఒకసారి మొదలు పెట్టానంటే ఇక
సరిగ్గా పూర్తి చేసేవరకూ ఏ పనీ చెయ్యలేను. కానీ ఈనాడు లో వచ్చే పజిల్స్
నాకు తేలిగ్గానే వచ్చేస్తాయి. ఇక వేరే ఏ రకమయిన పజిల్స్ జోలికి వెళ్ళను
నేను. ఎందుకంటే అప్పటికప్పుడు అది పూర్తి కాకపోతే నాకు పిచ్చెక్కుతుంది.
ఈ రోజు ఇలా కాదని నెట్లో వెతికి 
ఇంక చెప్పడానికేముంది? ఇల్లు ఎగిరి పోయేలా కేకలు, అమ్మ పరిగెత్తుకు
రావడం, నాన్న ఫస్ట్ ఎయిడ్ చేయడం అమ్మని కేకలెయ్యడం, చుట్టాలు బిత్తరపోవడం
అన్నీ అయ్యాయి. ఇక అమ్మ ఆ రోజు నుండి ఈ రోజు వరకూ నన్ను తనతో ఉన్నంత కాలం
నూనె జోలికి వెళ్ళనివ్వలేదు.
కొన్ని సార్లు అది నిజమని నిరూపణ అయినా ఎక్కువ సార్లు అది కేవలం నా
అహంకారం అని తేటతెల్లమవుతుంది. కనీసం అప్పుడయినా నా తెలివితేటల మీద నాకున్న
అపార నమ్మకం సడలుతుందా అంటే లేదు. ఏదో ఈ సారికి ఇలా అయింది కానీ ఇంకోసారి
ఇలా జరగనిస్తానా అనుకుంటా. మళ్ళీ అలాంటి సంఘటన జరిగినప్పుడు మళ్ళీ అలానే
పప్పులో కాలేస్తుంటా. సరే ఇది అర్ధమవ్వడానికి మనం ఒక సారి ఫ్లాష్ బాక్ లోకి
వెళ్దాం.
నేను ఎక్కువ పే చేసాను అని చెప్తే తిరిగి షాప్ కి వెళ్లి బేరమాడు అని
సలహా ఇచ్చారు. కానీ డబ్బులిచ్చేసాక షాప్ వాడు ఎందుకు తగ్గిస్తాడు? ఈ విషయం
అమ్మకి చెప్తే తనూ డీలా పడిపోయింది. నీ పెళ్ళికి ముందు నగలు చేయించినా
చాలా ఏళ్ళయింది కదా, ధరలు, తరుగులు మారి ఉంటాయనుకున్నాను, కానీ మరీ ఇంత
ఎక్కువ తేడా తో మనల్ని మోసం చేస్తారని అనుకోలేదు అని వాపోయింది. హైదరాబాద్
కి ఫోన్ చేసి అత్తమ్మ తో చెప్పి లబో దిబో అన్నాను. తను మాత్రం ఏం
చేస్తుంది, ఓదార్చింది. ఈ సారి జాగ్రత్తగా కొనుక్కుందువులే అని చెప్పింది. ఈ
విషయాలేవీ మా ఆయనకి చెప్పలేదు,ఇంకా ఏడిపిస్తాడని.
రాళ్ళూ, రప్పలకి రేట్ వేసినప్పుడు తరుగు అంత వెయ్యకూడదట. ఏమో ఈ గోల నాకు
అర్ధం కాలేదు. సరే చేసేదేముంది అని ఆ విషయం అక్కడితో వదిలేసా. ఇక ఆ తర్వాత
డెలివరీ, బాబు పుట్టడం వాడితో బిజీ అయిపోయాను.
