మాకూ ఒక డిగ్రీ కావాలి

బయట చేసే ఏ ఉద్యోగానికి అప్లై చేయాలన్నా దానికి సంబందించిన డిగ్రీ/experience వుండి తీరాలి (కొన్ని రకాల లేబర్ వర్క్స్ కి తప్ప). ఈ ఉద్యోగాలు చేస్తే జీతం వస్తుంది, పెర్ఫార్మన్స్ బాగుంటే ప్రశంసలు, పదోన్నతులూ కూడా వుంటాయి. సంఘంలో ఒక గుర్తింపు వస్తుంది. రోజులో కొంత భాగం మాత్రమే కేటాయించి ఈ ఉద్యోగాలు చేస్తారు. కానీ రోజు మొత్తం లో సగ భాగం, అవసరం బట్టి మిగతా సగ భాగం కూడా డ్యూటీ లోనే గడిపేసే గృహిణి ఉద్యోగానికి మాత్రం ఎలాంటి అర్హత వుండక్కర్లేదు, అవసరమే అన్నీ నేర్పిస్తుంది అన్న సూక్తి ప్రకారం గడిచిపోతుంది. జీతం వుండదు (భర్త తమకి అందించే పోషణ నే జీతం అనుకుంటే తప్ప). ప్రశంసలు కూడా తక్కువే (విమర్శలతో పోలిస్తే). ఇక పదోన్నతుల గురించి చెప్పనే అక్కర్లేదు (ఒక సారి ఈ రోల్ కి కమిట్ అయ్యామా, చావో, అనారోగ్యమో వస్తే తప్ప విముక్తి వుండదు).

ఇవన్నీ పక్కన పెడితే, అసలు ఈ పని చేయడానికి కావాల్సిన అర్హత లేమిటి అని ఎవరూ ఎందుకు ఆలోచించరు? అంట్లు తోమడం, బట్టలుతకడం, ఇల్లు శుభ్రం చెయ్యడం లాంటి పనులు ఎలాగోలా నేర్చుకోగలము. ఆఖరికి వంట కూడా కిందా మీదా పడి, అమ్మనో, అత్తగారినో అడిగి, వాళ్ళ చేత చివాట్లు తిని నేర్చుకోగలము. కానీ fuse పోతే ఎలా మార్చాలి, ప్లంబింగ్ వర్క్, తాపీ పని, కుట్టు పని, చిన్న చిన్న ఎలక్ట్రానిక్ వస్తువుల రిపేర్ పనులు, ఇంకా పని మనుషులతో పని చేయించే techniques తెల్సి వుండటం - ఇలాంటివి ఎన్నో వుంటాయి గృహిణి చెయ్యాల్సిన పనుల లిస్టు లో. ఇలాంటి పనులు రాకపోతే ఇల్లు ఇల్లులా వుండదు.ప్రతి పనికీ వేరే వాళ్ళ మీద ఆధార పడటం చెయ్యాలి. ఇవన్నీ ఒకే చోట నేర్పిస్తే ఎంత బాగుంటుందో కదా.

వంట పని, టైలరింగ్, చైల్డ్ కేర్ తో పాటు పైన చెప్పిన పనులు కూడా చేర్చి ఒక కోర్సు లా పెడితే ఎలా వుంటుందో అన్న ఆలోచన వచ్చింది నాకు :P

Question bank

అతడు సినిమా లో గిరిబాబు కి ఒక డైలాగ్ వుంటుంది 'కూతురిని ఇవ్వమంటే question బ్యాంకు ని ఎందుకిచ్చావు దేవుడా' అంటూ...ఇప్పుడు నా పరిస్థితి అలాగే వుంది :(

పండు గాడు ఇప్పుడు 'ఎందుకు, ఏమిటి, ఎలా' అనే phase లో వున్నాడు. చిన్న పిల్లలు ప్రశ్నలు అడగటం మామూలే. అందరూ సందేహాల పుట్టలే, మనం వాళ్ళ సందేహాలు తీర్చాలి కూడాను. కానీ వాడు సింపుల్ ప్రశ్నలు అడిగితే పర్లేదు, కానీ 'పెళ్లి ఎందుకు' , 'గాలి ఎక్కడ' లాంటి ప్రశ్నలకి ('శుభలగ్నం' లో AVS గుర్తుకొస్తున్నాడా?) వాడికి అర్ధమయ్యే రీతిలో ఎలాంటి సమాధానం చెప్పాలో నాకు తోచట్లేదు. అయ్యగారు 100 % కన్విన్స్/satisfy అవకపోతే మళ్ళీ అడుగుతారు 'అమ్మా, నాకు అర్ధం కాలేదు..మళ్ళీ చెప్పు' అని :(

ఈ మధ్య కొత్తగా టూ వీలర్ కొనుక్కున్నాను వీడినేసుకుని తిరగడానికి. ఇక షికారు తీసుకెల్లినప్పుడు రోడ్డు మీద ఏది కనిపించినా 'అది ఏమిటి, ఎందుకు అక్కడ వుంది' అనే ప్రశ్న వేస్తాడు. ఆఖరికి flexi బోర్డు కొంచెం చిరిగి వున్నా, dislocate అయి వున్నా కూడా అది ఎందుకు అలా అయిందో చెప్పాలి నేను. ఏ జంతువు కనిపించినా దాని పేరు, అది ఎక్కడ నుండి వచ్చిందో, అక్కడ ఎందుకు వుందో కూడా చెప్పాలి.

నాకు సమాధానాలు చెప్పడం కష్టంగా లేదు కానీ, వాడికి తగ్గ సమాధానం చెప్పాలంటేనే వెంటనే తట్టట్లేదు. అబద్ధం చెప్పలేను, అలా అని నిజాన్ని దాచలేను. నిజం చెప్తే వాడికి అర్ధం కాదు, అర్ధమయ్యే దాక నన్ను వదిలిపెట్టటం వుండదు. ఉదాహరణకి, ప్రతి గురువారం అయ్యగారిని సాయి బాబా గుడికి తీసుకెళ్ళి అక్కడ జరిగే 'పల్లకి సేవ' చూపించాలి. గుడి ముందు భిక్షగాళ్ళు వుంటారు కదా, అప్పుడు వాడి ప్రశ్నల పరంపర ఇలా సాగుతుంది,

పండు: "అమ్మా, వాళ్ళెవరు"
నేను: "పూర్ పీపుల్ నాన్నా"
పండు: "అంటే?"
నేను: "వాళ్లకి డబ్బులుండవు అమ్మా, ఇక్కడికి వచ్చిన వాళ్ళందరూ తలా కొంచెం డబ్బిస్తే ఆ డబ్బుతో అన్నం కొనుక్కుని తింటారు" (వాళ్లకి అందరూ డబ్బులివ్వడం చూస్తుంటాడు)
పండు: "వాళ్ళ దగ్గర డబ్బులెందుకు వుండవు?"
నేను: "పూర్ పీపుల్ కదా వాళ్ళు, అందుకనే వుండవు"
పండు: "ఎందుకు వుండవు?"
నేను: %^*(+$%£

చాలా చిన్న ప్రశ్న "పేద వాళ్ళ దగ్గర డబ్బెందుకు వుండదు?" అని. ఒకవేళ నేను "వాళ్ళు చదువుకోలేదు, ఉద్యోగాలు చెయ్యలేరు, కాలో చెయ్యో విరిగి వుంటే పనులు చెయ్యలేరు. చదువో, పనో ఏదో ఒకటి తెల్సి ఉంటేనే ఉద్యోగం చేయనిస్తారు, అప్పుడే డబ్బులుంటాయి" అని చెప్తే "వాళ్ళెందుకు చదువుకోలేదు" అని అడుగుతాడు. "డబ్బు లేక" అంటే మళ్ళీ "ఎందుకు లేదు" అనే ప్రశ్న వస్తుంది. ఒకవేళ 'చదువంటే ఇష్టం లేక చదువుకోలేదు, లేదా చదువుకుంటే, పని నేర్చుకుంటే డబ్బులు సంపాదించొచ్చు అని తెలీక చదువుకోలేదు' అంటే మళ్ళీ అడుగుతాడు 'ఎందుకు ఇష్టం లేదు, ఎందుకు తెలీదు' అంటూ. ఇలా ఒకటి కాదు, ఎన్నో విషయాల్లో వాడికి అర్ధమయ్యేలా సమాధానం చెప్పలేకపోతున్నాను.

ఇంత చిన్న వయసులోనే వాడి సందేహాలు తీర్చలేకపోతున్నానే, రేపు పెద్దయ్యాక ఏమేమి అడుగుతాడో, నేనేం చెప్పాలో తలచుకుంటే కొంచెం భయంగా ఉంటోంది.

అసలు "పెళ్ళెందుకు" అనే వాడి ప్రశ్నకి నేను చెప్పే సమాధానం "పెళ్లి కొడుకూ, పెళ్లి కూతురు ఒకరికి ఒకరు నచ్చారు, ఇద్దరూ కల్సి వుండాలనుకున్నారు, అలా ఉండాలంటే పెళ్లి చేసుకోవాలి" అని. ఇప్పటికి అయితే వాడు కన్విన్స్ అయినట్టే కనిపిస్తున్నాడు కానీ కొంచెం పెద్దయ్యాక "కల్సి ఉండాలంటే పెళ్ళెందుకు, ఊరికే ఉండొచ్చు కదా' అని అడిగితే నేనేం చెప్పాలో ఏంటో? నా భయాలన్నీ అర్ధరహితమేమో అని కూడా అనిపిస్తుంది అప్పుడప్పుడూ. మనం ఎలా పెరిగాము ఈ సందేహాలతో? చుట్టూ ఉన్న సమాజం లో నుండి సమాధానాలు వెతుక్కుంటూనే కదా..వాడూ అంతే అని సరిపెట్టుకోడం నాకెందుకు చేత కావట్లేదో?