తింగరబుచ్చి

నేను చాలా తెలివయిన దాన్నని నాకు నమ్మకం   కొన్ని సార్లు అది నిజమని నిరూపణ అయినా ఎక్కువ సార్లు అది కేవలం నా అహంకారం అని తేటతెల్లమవుతుంది. కనీసం అప్పుడయినా నా తెలివితేటల మీద నాకున్న అపార నమ్మకం సడలుతుందా అంటే లేదు. ఏదో ఈ సారికి ఇలా అయింది కానీ ఇంకోసారి ఇలా జరగనిస్తానా అనుకుంటా. మళ్ళీ అలాంటి సంఘటన జరిగినప్పుడు మళ్ళీ అలానే పప్పులో కాలేస్తుంటా. సరే ఇది అర్ధమవ్వడానికి మనం ఒక సారి ఫ్లాష్ బాక్ లోకి వెళ్దాం.

2003  సంవత్సరం, అక్టోబర్ నెలలో నాకు పెళ్లి కుదిరింది. 2004  మార్చ్ లో ముహూర్తం. ఆడపిల్ల పెళ్లి అనగానే నగల షాపింగ్ వుంటుంది కదా. మా అమ్మకి నగల గురించి తెల్సింది సున్నా అప్పటివరకూ నాకేం నగలు చేయించినా, మా అమ్మమ్మ సలహానో, అత్తమ్మ (మేనమామ భార్య) సలహానో అడిగి వాళ్ళేం చెప్తే అది చేయించేది. ఇక నాకూ అస్సలేమీ తెల్సేది కాదు. నా పెళ్ళికి కావాల్సిన నగలు చాలా వరకూ ముందే చేయించేసారు. కనుక పెళ్లి కుదిరాక ఎక్కువ కొనాల్సిన అవసరం లేకపోయింది. ఏదో ఒక రెండు మూడు సెట్స్, గాజులు చేయించారు అంతే. ఇవన్నీ కూడా హైదరాబాద్ వెళ్లి మా అత్తమ్మ తీసుకువెళ్ళిన షాప్స్ లో ఏదో కొనేసుకున్నాను. షాప్ వాళ్ళు ఏది చూపెట్టినా బాగుందనిపించేది. అత్తమ్మ ఏది బాగుంది అని అంటే అదే నాకూ నచ్చేసేది. కొనేసుకునేదాన్ని. తరుగు, మజూరి ఇలాంటివన్నీ నాకు తెలీదు అప్పట్లో. అక్కడితో నా నగల షాపింగ్ అయింది. పెళ్లి అయింది. నగలన్నీ లాకర్లో పెట్టి తాళం అమ్మకిచ్చి నేను విమానమెక్కేసాను.

నాలుగేళ్ళు UK లో ఉద్యోగం వెలగబెట్టాను. మధ్యలో ఎన్నో సార్లు ఇండియా వచ్చాను. ఫ్రెండ్స్ అందరూ ఈ సారి ఇండియా వెళ్ళినప్పుడు ఏం నగలు చేయించుకున్నావ్ అంటే తెల్ల ముఖమేసేదాన్ని. ఇండియా ట్రిప్ ఏ మూడు వారాలో వుండేది. ఆ హడావుడిలో అసలు నాకు నగలు కొనుక్కోవాలన్న ఐడియా కూడా వచ్చేది కాదు. కొనుక్కుని ఎప్పుడు పెట్టుకోవాలిలే అని ఊరుకునేదాన్ని. మా ఆయన కూడా నేను పొరపాటున నగల టాపిక్ తెచ్చినా (చాలా అరుదుగా జరుగుతుంది ఇది) వినీ విననట్టు ఊరుకుంటాడు. ఎన్ని తెలివితేటలో కదా   అలా అలా నాలుగేళ్ళు గడిచాక మూటా ముల్లె సర్దుకుని ఇండియా వచ్చేసాం. వచ్చాక పండు బాబు బొజ్జలోకొచ్చాక ఇక వేరే పనీ పాటా ఏమీ లేక ఒకానొక దుర్(సు)ముహూర్తంలో నాకు ఏ మాత్రం ఐడియా లేని నగల ప్రపంచంలోకి అడుగుపెట్టాను. ఒక వారం రోజులు అంతర్జాలం లో నగల సైట్స్ అన్నీ వెతికి, ఆర్కుట్ లో ఫ్రెండ్స్ బుర్రలు తినేసి ఏవేవో మోడల్స్ చేయించుకుందామని డిసైడ్ చేసుకున్నాను


ఇక షాపింగ్ కి ఎక్కడికెళ్ళాలి అన్న మీమాంస మొదలయింది. హైదరాబాద్ వెళ్దాం అంటే బొజ్జలో పిల్లాడు అలసి పోతాడేమో ప్రయాణం వలన అని ఆ ప్లాన్ మానుకున్నాను. అయినా మా ఊరు నగల షాప్స్ కి చాలా ప్రసిద్ధి. అందరూ ఇక్కడ కొనుక్కుంటుంటే నేను ఎక్కడికో వెళ్ళడం దేనికి అని మా ఊర్లోనే కొందాం అని నిర్ణయించుకున్నాను. ఇక్కడ నుండే నా తెలివితేటలని మీరు బాగా అర్ధం చేసుకోవడం మొదలు పెట్టాలని మనవి. ఇక తోడు ఎవరిని తీసుకెళ్దాం అని అలోచించి చించి మరో గత్యంతరం లేక అమ్మ ని తీసుకెళ్ళాను. మా అమ్మకి నగల గురించి ఎంత తెల్సో ముందే చెప్పాను కదా. తను కూడా ఏవో కొనుక్కోవాలనుకుంది. తర్వాత ఏ షాప్ కి వెళ్ళాలి అని ఇరుగమ్మని పోరుగమ్మని సలహా అడిగితే వాళ్ళో షాప్ పేరు చెప్పారు. ఒకానొక సాయంత్రం సుస్టుగా టిఫినీలు చేసి షాపింగ్ కి బయల్దేరాం.

షాప్ కి వెళ్లి నేను అనుకున్న మోడల్స్ గురించి చెప్తే ఆ షాప్ వాడు “అమ్మా, నెట్లో చూసిన మోడల్స్ చేయించాక మీకు నప్పుతాయని గ్యారంటీ లేదు, అన్ని డబ్బులు తగలేసి మళ్ళీ మీకు ఆ నగ నప్పకపోతే బాధపడాల్సి వస్తుంది” అని భయపెట్టేసాడు. అంటే మరి వాడు వాడి షాప్ లో వున్న రెడీమేడ్ నగలు అమ్ముడుపోవాలని చూస్తాడు కానీ ఆర్డర్ చేస్తే ఎక్కడి నుండో చేయించి తెప్పించేంత ఓపిక ఎక్కడ వుంటుంది. ఇది మన అపారమయిన తెలివితేటలకి అందని పాయింటు. సరే ఇక వాడి మాటలు విన్నాక ఆర్డర్ చేద్దాం అన్న ఆలోచన మానేసి అక్కడ వున్న వాటిల్లోనే సెలెక్ట్ చేసుకుందాం అనుకున్నాను. అమ్మ తనకి నచ్చినవి సెలెక్ట్ చేసుకుంది. నేను కూడా ఒక సెట్ సెలెక్ట్ చేసుకున్నాను. antique గోల్డ్ మీద కెంపులు, పచ్చలు వున్నసెట్.

ఇక బిల్లింగ్ పర్వం మొదలయింది. చెప్పాను కదా మనకి తరుగు, మజూరి అంటే తెలీదు అని. కనుక వాడు వేసిన బిల్లు చూసి కళ్ళు తిరిగాయి. ఇదేంటి నేను 88  గ్రాముల సెట్ కొనుక్కుంటే మీరు బిల్లు లో 108  గ్రాములకి వేసారు అని. ఇప్పుడు కళ్ళు తిరగడం వాడి వంతయింది. అమ్మ నా చెవిలో చెప్పింది తరుగు ఏదో వేస్తారు అని. ఈ విషయం నేను వాడిని అడగక ముందు కదా చెప్పాలి అని అమ్మని కోప్పడ్డాను. నాకేం తెల్సు నువ్వింత తెలివయిన దానివని అని అమ్మ సమర్ధించుకుంది. మా ఈ గుస గుసల సారాంశం అర్ధం కాని షాప్ అతను ఏమనుకున్నాడో ఏమో ఒక తెల్ల కాగితం తెచ్చి నాకు తరుగు, మజూరి ఎలా వేస్తారు, రాళ్ళు, రప్పలు వాటివిలువలు, KDM  అంటే ఏంటి అని ఒక పది నిమిషాల పాటు క్లాసు తీసుకున్నాడు. అప్పటికీ అర్ధం కాకపోడానికి నేనేమన్నా మొద్దునా? కాదు కదా. సరే ఇప్పుడు బిల్లింగ్ కాన్సెప్ట్ అర్ధమయింది కానీ బేరం ఎలా ఆడాలి (షాపింగ్ లో బేరం చేసి తీరాలి అన్న ప్రాధమిక సూత్రం ఒక ఫ్రెండ్ చెప్పింది) అని ఆలోచించాను. సహాయం కోసం అమ్మ వేపు చూస్తే తనూ అదే విధంగా నన్ను చూస్తూ వుంది. హతవిధీ ఇప్పుడేంటి మార్గం అనుకున్నా. తరుగేమో దగ్గర దగ్గర 25 % వేసాడు. అసలు ఎంత వేస్తే కరెక్ట్ గా వేసినట్టో మాకు తెలీదు కదా. ఇద్దరం కళ్ళతోనే సైగలు చేసుకుని మీరు మరీ ఎక్కువ తరుగు వేస్తున్నారండీ అన్నాను ఏదో పెద్ద తెల్సినట్టు. కానీ వాడికి అప్పటికే మా ఇద్దరి తెలివితేటలు అర్ధమయ్యాయి కాబట్టి ఇక తగ్గదల్చుకోలేదు. లేదమ్మా మేము మజూరి అసలు వెయ్యలేదు కదా, అందుకే తరుగు ఎక్కువ వేస్తాం. బయట షాప్స్ లో అయితే తరుగు వేసి, మజూరి కూడా వేస్తారు గ్రాముకి ఇంత అని చెప్పాడు. వాదించడానికి మాకేం తెల్సని? ఇక చేసేదేం లేక నోరు మూసుకుని వాడు వేసిన బిల్ ప్రకారం డబ్బు కట్టేసి నగలు తెచ్చేసుకున్నాం (చివర్లో ఏదో తగ్గించాలి కదా అన్నట్టు ఒక అయిదు వందలో, వెయ్యో తగ్గించాడు).

ఇంటికి వచ్చేసాం తెగ మురిసిపోతూ. ఇక కొన్నవి ఫ్రెండ్స్ కి చూపించుకోవాలి కదా. ఫోటోలు తీసి ఒక ఫ్రెండ్ కి చూపించా చాట్ విండో లో . తను నగల విషయంలో గండర గండి. వివరాలు అన్నీ అడిగి ఇక నన్ను తిట్టడం మొదలు పెట్టింది. షాపింగ్ కి వెళ్ళే ముందు ఏమేం మోడల్స్ చేయించుకోవాలో కనుక్కున్నదానివి తరుగు ఎంత వేస్తారో ఒక ఐడియా కోసం అన్నా కనుక్కోలేదా అని ఒక రేంజ్ లో కేకలేసింది. అదేంటి నువ్వు చెప్పలేదు కదా అన్నాను. మరీ ఇంత దద్దమ్మవని తెలీక అంది   నాకు కోపమొచ్చేసింది ఇక. పోవే పుస్కీ అని చాట్ విండో క్లోజ్ చేసేసాను. ఇక నా మనసు మనసులో లేదు. ఎక్కువ పే చేసామేమో అని అనిపించింది. ఆర్కుట్లో ఫ్రెండ్స్ ని అడిగాను, తరుగు ఎంత వేస్తారు మామూలుగా అని. 10 % – 15 % అని చెప్పారు. వోల్లమో, వోరి నాయనో అని గుండెలు బాదేసుకున్నాను   నేను ఎక్కువ పే చేసాను అని చెప్తే తిరిగి షాప్ కి వెళ్లి బేరమాడు అని సలహా ఇచ్చారు. కానీ డబ్బులిచ్చేసాక షాప్ వాడు ఎందుకు తగ్గిస్తాడు? ఈ విషయం అమ్మకి చెప్తే తనూ డీలా పడిపోయింది. నీ  పెళ్ళికి ముందు నగలు చేయించినా చాలా ఏళ్ళయింది కదా, ధరలు, తరుగులు మారి ఉంటాయనుకున్నాను, కానీ మరీ ఇంత ఎక్కువ తేడా తో మనల్ని మోసం చేస్తారని అనుకోలేదు అని వాపోయింది. హైదరాబాద్ కి ఫోన్ చేసి అత్తమ్మ తో చెప్పి లబో దిబో అన్నాను. తను మాత్రం ఏం చేస్తుంది, ఓదార్చింది. ఈ సారి జాగ్రత్తగా కొనుక్కుందువులే అని చెప్పింది. ఈ విషయాలేవీ మా ఆయనకి చెప్పలేదు,ఇంకా ఏడిపిస్తాడని.
తర్వాత ఒక నెల గడిచాక నేను, మా ఆయన చెన్నై కి వెళ్లాం. అక్కడ నగల షాప్ కి తీసుకెళ్ళాడు నాకేదయినా కొందామని (పెళ్ళయ్యాక అదే మొదటిసారి). నాకేమో గుండెలు లబ్ డబ్ అంటున్నాయి. అసలే భాష కూడా తెలీదు ఇక్కడ బేరం ఎలా అని. మొత్తానికి ఒక uncut diamonds , పచ్చలు వున్న సెట్ ఒకటి నచ్చింది ఇద్దరికీ.

షాప్ వాడు వేసిన బిల్ ఒకటికి రెండు సార్లు చూసాను.ఈ బిల్ ఏంటో కొత్తగా వుంది. రాళ్ళూ, రప్పలకి ఒక రేట్, బంగారానికి ఒక రేట్ ఇంకా తరుగు 16 % వేసాడు. తరుగు విషయం ఏదో గుడ్డిలో మెల్ల లాగా వున్నా ఈ రాళ్ళూ, రప్పల విషయంలో మనకేమీ తెలీదు. ఆ కారట్స్ ఏంటో ఆ గోల ఏంటో. ఇప్పుడెలా అడగాలా అని దీనంగా మా ఆయన వేపు చూసా. డబ్బులివ్వడమే తన డ్యూటీ అన్నట్టు నా వంక నిర్వికారంగా చూసాడు. అప్పటికే నాకు ఆకలేస్తుంది. ఇక ఓపిక లేక సరే అని వాడు బిల్ లో ఎంత అమౌంట్ వేసాడో అంత పే చేసేసి సెట్ తీసుకున్నాం. మా ఊరికి వచ్చేసాక ఆ సెట్, బిల్ తో సహా ఫోటోలు తీసి మళ్ళీ ఫ్రెండ్స్ కి చూపించా (అంతకు ముందు తిట్లు తిన్న అమ్మాయి కి కూడా). ఇంతకు ముందు అంత కాకపోయినా మళ్ళీ క్లాసు పీకింగ్ సెషన్ అయింది   రాళ్ళూ, రప్పలకి రేట్ వేసినప్పుడు తరుగు అంత వెయ్యకూడదట. ఏమో ఈ గోల నాకు అర్ధం కాలేదు. సరే చేసేదేముంది అని ఆ విషయం అక్కడితో వదిలేసా. ఇక ఆ తర్వాత డెలివరీ, బాబు పుట్టడం వాడితో బిజీ అయిపోయాను.

ఇప్పుడిక వర్తమానం లోకి రండి (ఇంకా మీరు ఈ పోస్ట్ చదువుతూ వుంటే),

 

ఈ మధ్య మా పండు బాబుకి పెత్తనాలు ఎక్కువయ్యి నాకు కొంచెం ఫ్రీ టైం దొరుకుతోంది. ఏముంది కుక్క తోక వంకర అన్నట్టు నా మనసు మళ్ళీ బంగారం మీదకి, చీరల మీదకి పోయింది. ఆషాడ మాసం వచ్చే టైం కదా, బంగారం రేట్ కొద్దిగా తగ్గింది అని పేపర్లో చూసాను. సరే ఈ సారి అయినా తెలివిగా కొందాం అని అనుకుని కొత్త డిజైన్లు ఏవి బాగుంటున్నాయో అంతర్జాలంలో మళ్ళీ వెతుక్కుని, తరుగు ఎంత వుండాలి, స్టోన్స్ కి రేట్ ఎంత, కారట్స్ గురించిన వివరాలు అన్నీ తెల్సుకున్నాను. ఇక నగల షాపింగ్ లో నాకు తిరుగే లేదనుకున్నాను. అయితే ఈ సారి ఎవరితో షాపింగ్ కి వెళ్ళాలి అన్న సందేహం వచ్చింది. అమ్మ పండు దగ్గర వుండాలి, మా ఆయనకి ఏవో పనులున్నాయని అస్సలు కుదరదు అన్నాడు. ఇక ఏం చేయాలో తోచక పక్క వీధిలో ఆంటీ ని అడిగాను. ఆవిడ వస్తాను అన్నారు. ఆ ఆంటీ వాళ్ళెప్పుడూ నగలు తీసుకునే షాప్ కి తీసుకెళ్ళింది.

 

నేను అనుకున్న డిజైను చెప్పాను షాప్ అతనికి (ఈ మధ్య ఇవి లేటెస్ట్ అంట కదా అని). అవి ఎప్పుడో ముప్పై ఏళ్ళ క్రితం నుండీ వున్నాయి కదండీ, మీరు ఇప్పుడు కొత్తగా వస్తున్నాయంటారు ఏంటి అంటూ అదో రకంగా చూసాడు. నాకు గాలి తీసేసినట్టయింది. ఛీ ఎదవ జన్మ అనుకున్నాను. అలాంటివి ఇప్పుడెవరూ ఇష్టపడట్లేదు అని కరాఖండి గా చెప్పేసాడు. ఇంకేముంది మనకి మళ్ళీ మీమాంస మొదలయింది. సరే నా జన్మ ఇంతే అనుకుని షాప్ వాడినే లేటెస్ట్ మోడల్స్ చూపించమని అడిగాను. ఏవో పెండెంట్ సెట్స్ చూపించాడు. వాటిల్లో ఒకటి పెట్టుకుని చూస్తే నాకు బాగున్నట్టే అనిపించింది. ఆంటీ కి కూడా నచ్చింది. సరే తీసుకుందాం అని బిల్ వేయమన్నాను మనసులో ఎలా బేరం మొదలు పెట్టాలి అని ప్రాక్టీసు చేసుకుంటూ. బిల్ చూస్తే తరుగు లేదు, కానీ మజూరి గ్రాముకి 350 రూపాయలు వేసాడు. ఇది మళ్ళీ మనకి కొత్త. షాప్ వాడిని తరుగు గురించి అడిగితే ఇప్పుడు తరుగు వెయ్యట్లేదండీ, స్టోన్ రేట్ కూడా వెయ్యట్లేదు. అంతా కలిపే మజూరిలో వేస్తున్నాం అన్నాడు. దీనంగా ఆంటీ వేపు చూసా. ఆంటీ కూడా నిజమే అన్నట్టు తల ఆడించారు. ఈ లోపు షాప్ అతను వేరే ఎవరో వస్తే అటు వెళ్ళాడు. ఆంటీ ని అడిగా, ఏమన్నా తగ్గిస్తాడా అని. లేదమ్మా మాకెప్పుడూ ఒక రేట్ వేస్తాడు. ముప్పై ఏళ్ళగా తెల్సు, ఎక్కువ వెయ్యడు అని నమ్మకంగా చెప్పారు. సరే ఇంకేముంది చేసేది అని అతను చెప్పిన అమౌంట్ కట్టేసి సెట్ తీసుకుని ఇంటికొచ్చేసాను. అమ్మకి, మా ఇంటాయనకి చూపిస్తే బాగుంది అన్నారు. రేట్ గురించి వాళ్ళేమీ మాట్లాడలేదు.

 

తర్వాత కొంచెం తీరికగా కూర్చుని ఆలోచించా. ఈ షాప్ అతను కరెక్ట్ రేట్ వేశాడా లేదా ఎలా తెల్సుకోవడం అని. మొత్తం సెట్ రేట్ లో నుండి బంగారం రేట్ తీసేస్తే మజూరి ఎంతో వచ్చింది. తరుగు 15  % వేస్తే ఎంత రేట్ పడేదో చూసాను. రెండిటికీ 4000  తేడా వచ్చింది. అంటే 15 % తరుగు వేసి వుంటే నేను 4000 తక్కువకే ఆ సెట్ కొనుక్కోగాలిగేదాన్ని. సరే స్టోన్స్ రేట్ కూడా కలుపుకుని వేసాడేమో అనుకున్నా ఒక్క క్షణం. మళ్ళీ నా నెత్తిన నేనే ఒక మొట్టికాయ వేసుకున్నా. నేను కొన్న సెట్లో స్టోన్స్ ఎక్కువ లేవు. మొత్తం కలిపి నాలుగో, ఐదో ఉన్నాయంతే. అవి కూడా సెమి ప్రేషియస్ స్టోన్స్. అంటే మళ్ళీ 4000 ఎక్కువ ఇచ్చి వచ్చానన్నమాట. ఈ సారి ఇంకెవరికీ చెప్పలేదు, చెప్పి తిట్లుతినలేదు. ఇక నన్ను ఎవరూ బాగు చెయ్యలేరు అనుకుని నన్ను నేనే తిట్టుకున్నా.ఒక్కో సారి ఒక్కో కాన్సెప్ట్ తెల్సుకుంటూ, ఒక్కో విధంగా నష్టపోతూ వున్నా.

ఇప్పటికయినా బుద్ధి తెచ్చుకుని ముందు ముందు జాగ్రత్తగా అలోచించి కొంటానో లేదో మరి. నగల షాపింగ్ చెయ్యడం కూడా ఒక ఆర్ట్. అది నేనెప్పటికీ నేర్చుకుంటానో?